Het vervolg.....

Nou, daar is hij dan! Mijn laatste verhaal.. jammer, maar ook weer een goed teken dat ik veilig en wel terug in Nederland ben. Zoals jullie hebben kunnen lezen ben ik heel wat ervaringen rijker! En dat was ook de bedoeling

Ik heb nog een laatste verhaal over mijn 8 dagen die ik inBelize als heerlijk afsluiting van mijn avontuur heb kunnen beleven. Komt ie ......

Zoals aangegeven gingen we met de bus vanuit Flores naar Belize. Rond 11:30u kwamen we aan bij de haven en moesten we met de boot verder, aangezien we naar het eiland San Pedro gingen. Daar kwamen we om 14:00u aan, helemaal gaar van al het reizen de afgelopen dagen. Eerst ben ik met Ellen een rondje gaan lopen om de omgeving een beetje te verkennen en hebben we 's middags eerst wat boodschappen gedaan. 's Avonds heerlijk aan het strand gegeten en van de temperatuur genoten! Fijn ook in de avond in een korte broek en hemdje rond te kunnen lopen. Hoe kon ik mijn reis beter afsluiten?

De volgende dag niet veel gedaan. Eigenlijk alle dagen niet haha, maar dat was ook onze planning. Even helemaal niets en dat is gelukt

Over het algemeen hingen we de hele dag bij het zwembad van het hostel (die dit keer wel goed gereserveerd en ook vastgelegd was) en gingen we tussendoor even op pad om ergens een hapje en drankje te doen. Deze middagben ik met Tessa langs het strand gelopen en kwamen we langs een plaats waar twee mannen vis aan het snijden waren. Daar kwamen veel roggen op af die in het water rond zwommen. Volgens hem konden we die gewoon aaien. Eerst een beetje huiverig, maar toch wilde ik het doen. En wat een gek gevoel. De bovenkant is heel ruw, omdat daar veel zand op zit. En de onderkant is juist heel glad en zacht. Het blijven leuke beesten om te zien.

's Avonds lekker makkelijk een pizza gegeten in het hostel en daarna gingen we een potje poolen. Nou, dat werd wat. Buiten zat een groep Amerikanen die in het hotel verbleven. Net iets luxer dus. Maar de bar, zwembad en andere faciliteiten deelde iedereen. Zo zaten zij dus vlak bij de pooltafel en konden onze geweldige kwaliteiten zien

Op een gegeven moment begonnen ze commentaar te leveren (wel op een leuke manier dat moet ik erbij zeggen) en dus kregen ze van ons natuurlijk de reactie om het dan maar even voor te doen. En zo kwam het dat we gemixte teams vormden en de hele avond met hen gepoold hebben. Erg gezellig! En dit hebben we bijna iedere avond zo gedaan. Ook zij vonden het blijkbaar wel leuk!

Op maandag wilden we fietsen huren en het eiland verkennen. Vol goede moed gingen we op pad naar één kant van het eiland. Nog even niet beseffend dat het toch wel erg warm was (overdag zo'n 35 graden). Haha nou dat hebben we geweten. Na een half uur waren we voor ons gevoel al anderhalf uur onderwerg. Nog even doorgezet maar op een gegeven moment wilden we alledrie niet echt meer verder. Daarom bij een resort maar van het pad af geweken en met de fiets er tussendoor geglipt om bij het strand te komen. Daar de fietsen neergelegd en snel de zee in gegaan. Dat was warm water, maar toch een verademing. Vervolgens op het strand gaan liggen om te genieten. Althans, dat dacht ik. Maar er stond best veel wind waardoor we gezandstraald werden. Niet echt prettig dus en na een half uur, uurtje, hadden we het alweer bekeken en stapten weer op de fiets. Ditmaal niet over het pad gefietst, maar over het strand. En toen kwamen we erachter dat we toch best ver gefietst hadden. Eenmaal terug bij het hostel heerlijk bij het zwembad gaan liggen om bij te komen van deze vermoeiende dag

's Woensdags gingen we naar een bedrijf dat boottochten regelde met boten met glazen bodem in combinatie met snorkelen. Aangezien we dit graag wilden doen, hadden we gereserveerd voor de middag. En laat het net die middag gaan gieten

Zul je net zien, hele week zonnig en bloedheet en die dag regen en niet zo zachtjes ook. Dus op een gegeven moment ging Ellen weer naar de maatschappij om te vragen of het niet de volgende dag kon. Gelukkig mocht dat en konden we hopen op beter weer.

In de avond zijn we op aanraden van de Amerikanen naar een bar gegaan waar ze karaoke avond hielden. Toen we aankwamen waren er nog niet veel mensen, maar al snel werd het druk. Ook de Amerikanen waren er met een hele groep. We wilden eigenlijk wel wat zingen, omdat dat er natuurlijk toch bijhoort. Het was tenslotte karaoke. Dus in het 'grote boek' een liedje uitgezocht dat we wilden zingen. Het werd ABBA met 'take a chance'. Ellen en ik hebben dit samen gezongen en iedereen ging uit zijn dak. Gelukkig maar anders stonden we daar lekker voor paal

En nu wil ik niet overdrijven, maar volgens de aanwezigen viel het allemaal wel mee en was het niet zo vals. Pfoeh, geen gesprongen trommelvliezen dus haha. Al met al was het een hele geslaagde avond!

De volgende dag regende het weer. NEEEEEEE! Daar ging onze middag snorkelen, dachten we. Gelukkig klaarde het op voor het moment dat wij vertrokken, waardoor het vandaag wel doorging. Eerst gingen we met de boot naar een plaats in de zee waar veel haaien zwemmen. Weliswaar kleine, maar het blijven haaien! Toen ging de gids vis in de zee gooien, zodat ze allemaal om de boot kwamen zwemmen en vervolgens mochten we het water in om erbij te zwemmen. Echt gaaf! Toch wel even zweterige handjes en een verhoogde hartslag, maar ik had nu eenmaal de kans en die wilde ik niet voorbij laten gaan. En wat is dat cool om rond te snorkelen en onder je en naast je van die haaien en andere vissen te kunnen zien! TOP!

Daarna gingen we met de boot naar een andere plek waar we iets langer zouden blijven. Daar moesten we goed checken of alle materialen goed waren, omdat we bij de boot weg zouden zwemmen. De gids ging ons voor en wij moesten er achteraan. Hij nam ons mee naar stukken koraal op de bodem waar veel vissen tussen verscholen zaten. En dan zwom hij zelf naar beneden om ze een beetje uit hun schuilplaats te lokken en aanons te tonen. Veel gezien dus, waardoor ik me echt even in een andere wereld waande. Om me heen zwommenveel verschillende soorten vissen, roggen en een schildpad. Kippenvel-momentje

's Avonds gingen we naar de chickendrop. Het woord zegt het al: ze droppen een kip in een veld met genummerde vakjes. En het nummer van het vakje waar hij op poept, wint. En daar doet iedereen zo hysterisch over. Ik vond het grappig om te zien, maar na een half uur had ik het ook wel weer gehad. Het belachelijkste vond ik nog wel het hele ritueel dat ze voor die tijd met de kip doen. Ze bewegen hem 3x in een cirkel, 3x op en neer en vervolgens blazen ze op zijn achterwerk. Idioot dus, maar toch de toerist uitgehangen en even gekeken.

Later op de avond meegedaan aan Trivia in het hostel. Nou, dat was wat. Er kwamen natuurlijk allemaal vragen die Tessa, Ellen en ik niet wisten. Daarom waren we blij dat een Amerikaans stel zich bij ons aan wilde sluiten om mee te doen. Zij waren namelijk te laat binnen om nog een team op te geven en konden zich alleen voegen bij een bestaand team. Nou dat was maar goed ook. Die man wistheel veelen redde ons hachje

Daardoor niet schandelijk laatste geworden, maar iets van 5e (van de 9 teams ofzo). Dus dat viel weer mee. Aangezien we de volgende dag weer zouden vertrekken, heb ik daarna mijn tas ingepakt en ben lekker op tijd naar bed gegaan.

Vrijdag met de boot weer terug naar de haven en met de bus naar Guatemala. We hadden op dinsdag namelijk al gebeld om plekjes voor de bus te reserveren. Dat was ook wel gelukt, alleen werd ons even vrolijk verteld dat de bus niet reed die dag. En de dag erna ook niet. Normaal gesproken zou ik echt in paniek raken, maar op de één of andere manier was ik vrij rustig. Ik kon er toch niet veel aan veranderen. Was ik dan toch veranderd in die 3 maanden?

Uiteindelijk hebben we iets kunnen regelen en konden we er op een andere manier ook komen. Vraag alleen niet hoe...

Eerst met de taxi naar het busstation, vervolgens met de bus naar een ander station, daar met de taxi naar de grens, lopend door de grens, met een ander busje terug naar Flores en onderweg ook nog moeten wisselen van busje! Hele onderneming dus.. en ook nog eens een chickenbus moeten nemen, waarvan we dachten dat dat nooit meer hoefde. Nog maar eens het bewijs dat hier niets is wat het lijkt en dat je pas zeker bent als het al gebeurd is! Maar goed, we kwamen er!

Eenmaal weer in Flores een nachtbus genomen naar Guatemala-City en daarna nog een bus naar Xela. Zo'n 27 uur na vertrek vanuit Belize kwam ik pas weer aan in Xela. Helemaal gaar en verreisd dus. Maar goed dat ik geen last meer heb van wagenziekte zeg..

Dat weekend heb ik nog twee dagen in Xela doorgebracht, voordat ik op weg naar Nederland ging. Bij het appartement waar ik al die tijd gewoond heb, had Josan nog een afscheids-bbq geregeld. Echt heel erg leuk! En toen was het zover, mijn vertrek vanuit Guatemala. Ik heb nog 1 nacht in een hotel vlakbij het vliegveld geslapen om vervolgens om 05:00u de taxi naar het vliegveld te nemen. En daarna een terugreis die gelukkig helemaal goed is verlopen. En zoals jullie weten ben ik nu weer lekker thuis! Al met al veel gezien, gedaan en geleerd en een hele mooie ervaring op zak die ik nooit meer zal vergeten!