Bedankt!

Via deze weg wil ik nogmaals iedereen bedanken voor zijn/haar bijdrage aan het project waar ik aan meegewerkt heb. Zoals jullie hebben kunnen lezen is er al veel met het geld gedaan en waren ze er erg blij mee. De rest van het geld zal nog worden besteed in de toekomst. Ik heb in ieder geval met mijn eigen ogen gezien dat ze het goed kunnen gebruiken en dat het op een goede plek terecht komt! Bedankt daarvoor!

En ik wil de koffieclub nog bedanken voor de geheugenkaart die ik heb gekregen voor mijn e-reader met daarop foto's en muziek. Ik heb erg genoten van alle leuke foto's en ze vaak gebruikt om mezelf weer even op te vrolijken! Dank jullie wel!

En dan besluit ik nu definitief mijn verhalen op mijn blog. Iedereen bedankt voor het lezen en voor het plaatsen van de leuke en geinteresseerde reacties! Ook dat hielp als ik er even doorheen zat en een opkikker nodig had. Dan is het altijd fijn om te weten dat er mensen zijn dieaan je denken! Super bedankt!

Heel veel liefs,

Linda

8 dagen Belize

Het vervolg.....

Nou, daar is hij dan! Mijn laatste verhaal.. jammer, maar ook weer een goed teken dat ik veilig en wel terug in Nederland ben. Zoals jullie hebben kunnen lezen ben ik heel wat ervaringen rijker! En dat was ook de bedoeling

Ik heb nog een laatste verhaal over mijn 8 dagen die ik inBelize als heerlijk afsluiting van mijn avontuur heb kunnen beleven. Komt ie ......

Zoals aangegeven gingen we met de bus vanuit Flores naar Belize. Rond 11:30u kwamen we aan bij de haven en moesten we met de boot verder, aangezien we naar het eiland San Pedro gingen. Daar kwamen we om 14:00u aan, helemaal gaar van al het reizen de afgelopen dagen. Eerst ben ik met Ellen een rondje gaan lopen om de omgeving een beetje te verkennen en hebben we 's middags eerst wat boodschappen gedaan. 's Avonds heerlijk aan het strand gegeten en van de temperatuur genoten! Fijn ook in de avond in een korte broek en hemdje rond te kunnen lopen. Hoe kon ik mijn reis beter afsluiten?

De volgende dag niet veel gedaan. Eigenlijk alle dagen niet haha, maar dat was ook onze planning. Even helemaal niets en dat is gelukt

Over het algemeen hingen we de hele dag bij het zwembad van het hostel (die dit keer wel goed gereserveerd en ook vastgelegd was) en gingen we tussendoor even op pad om ergens een hapje en drankje te doen. Deze middagben ik met Tessa langs het strand gelopen en kwamen we langs een plaats waar twee mannen vis aan het snijden waren. Daar kwamen veel roggen op af die in het water rond zwommen. Volgens hem konden we die gewoon aaien. Eerst een beetje huiverig, maar toch wilde ik het doen. En wat een gek gevoel. De bovenkant is heel ruw, omdat daar veel zand op zit. En de onderkant is juist heel glad en zacht. Het blijven leuke beesten om te zien.

's Avonds lekker makkelijk een pizza gegeten in het hostel en daarna gingen we een potje poolen. Nou, dat werd wat. Buiten zat een groep Amerikanen die in het hotel verbleven. Net iets luxer dus. Maar de bar, zwembad en andere faciliteiten deelde iedereen. Zo zaten zij dus vlak bij de pooltafel en konden onze geweldige kwaliteiten zien

Op een gegeven moment begonnen ze commentaar te leveren (wel op een leuke manier dat moet ik erbij zeggen) en dus kregen ze van ons natuurlijk de reactie om het dan maar even voor te doen. En zo kwam het dat we gemixte teams vormden en de hele avond met hen gepoold hebben. Erg gezellig! En dit hebben we bijna iedere avond zo gedaan. Ook zij vonden het blijkbaar wel leuk!

Op maandag wilden we fietsen huren en het eiland verkennen. Vol goede moed gingen we op pad naar één kant van het eiland. Nog even niet beseffend dat het toch wel erg warm was (overdag zo'n 35 graden). Haha nou dat hebben we geweten. Na een half uur waren we voor ons gevoel al anderhalf uur onderwerg. Nog even doorgezet maar op een gegeven moment wilden we alledrie niet echt meer verder. Daarom bij een resort maar van het pad af geweken en met de fiets er tussendoor geglipt om bij het strand te komen. Daar de fietsen neergelegd en snel de zee in gegaan. Dat was warm water, maar toch een verademing. Vervolgens op het strand gaan liggen om te genieten. Althans, dat dacht ik. Maar er stond best veel wind waardoor we gezandstraald werden. Niet echt prettig dus en na een half uur, uurtje, hadden we het alweer bekeken en stapten weer op de fiets. Ditmaal niet over het pad gefietst, maar over het strand. En toen kwamen we erachter dat we toch best ver gefietst hadden. Eenmaal terug bij het hostel heerlijk bij het zwembad gaan liggen om bij te komen van deze vermoeiende dag

's Woensdags gingen we naar een bedrijf dat boottochten regelde met boten met glazen bodem in combinatie met snorkelen. Aangezien we dit graag wilden doen, hadden we gereserveerd voor de middag. En laat het net die middag gaan gieten

Zul je net zien, hele week zonnig en bloedheet en die dag regen en niet zo zachtjes ook. Dus op een gegeven moment ging Ellen weer naar de maatschappij om te vragen of het niet de volgende dag kon. Gelukkig mocht dat en konden we hopen op beter weer.

In de avond zijn we op aanraden van de Amerikanen naar een bar gegaan waar ze karaoke avond hielden. Toen we aankwamen waren er nog niet veel mensen, maar al snel werd het druk. Ook de Amerikanen waren er met een hele groep. We wilden eigenlijk wel wat zingen, omdat dat er natuurlijk toch bijhoort. Het was tenslotte karaoke. Dus in het 'grote boek' een liedje uitgezocht dat we wilden zingen. Het werd ABBA met 'take a chance'. Ellen en ik hebben dit samen gezongen en iedereen ging uit zijn dak. Gelukkig maar anders stonden we daar lekker voor paal

En nu wil ik niet overdrijven, maar volgens de aanwezigen viel het allemaal wel mee en was het niet zo vals. Pfoeh, geen gesprongen trommelvliezen dus haha. Al met al was het een hele geslaagde avond!

De volgende dag regende het weer. NEEEEEEE! Daar ging onze middag snorkelen, dachten we. Gelukkig klaarde het op voor het moment dat wij vertrokken, waardoor het vandaag wel doorging. Eerst gingen we met de boot naar een plaats in de zee waar veel haaien zwemmen. Weliswaar kleine, maar het blijven haaien! Toen ging de gids vis in de zee gooien, zodat ze allemaal om de boot kwamen zwemmen en vervolgens mochten we het water in om erbij te zwemmen. Echt gaaf! Toch wel even zweterige handjes en een verhoogde hartslag, maar ik had nu eenmaal de kans en die wilde ik niet voorbij laten gaan. En wat is dat cool om rond te snorkelen en onder je en naast je van die haaien en andere vissen te kunnen zien! TOP!

Daarna gingen we met de boot naar een andere plek waar we iets langer zouden blijven. Daar moesten we goed checken of alle materialen goed waren, omdat we bij de boot weg zouden zwemmen. De gids ging ons voor en wij moesten er achteraan. Hij nam ons mee naar stukken koraal op de bodem waar veel vissen tussen verscholen zaten. En dan zwom hij zelf naar beneden om ze een beetje uit hun schuilplaats te lokken en aanons te tonen. Veel gezien dus, waardoor ik me echt even in een andere wereld waande. Om me heen zwommenveel verschillende soorten vissen, roggen en een schildpad. Kippenvel-momentje

's Avonds gingen we naar de chickendrop. Het woord zegt het al: ze droppen een kip in een veld met genummerde vakjes. En het nummer van het vakje waar hij op poept, wint. En daar doet iedereen zo hysterisch over. Ik vond het grappig om te zien, maar na een half uur had ik het ook wel weer gehad. Het belachelijkste vond ik nog wel het hele ritueel dat ze voor die tijd met de kip doen. Ze bewegen hem 3x in een cirkel, 3x op en neer en vervolgens blazen ze op zijn achterwerk. Idioot dus, maar toch de toerist uitgehangen en even gekeken.

Later op de avond meegedaan aan Trivia in het hostel. Nou, dat was wat. Er kwamen natuurlijk allemaal vragen die Tessa, Ellen en ik niet wisten. Daarom waren we blij dat een Amerikaans stel zich bij ons aan wilde sluiten om mee te doen. Zij waren namelijk te laat binnen om nog een team op te geven en konden zich alleen voegen bij een bestaand team. Nou dat was maar goed ook. Die man wistheel veelen redde ons hachje

Daardoor niet schandelijk laatste geworden, maar iets van 5e (van de 9 teams ofzo). Dus dat viel weer mee. Aangezien we de volgende dag weer zouden vertrekken, heb ik daarna mijn tas ingepakt en ben lekker op tijd naar bed gegaan.

Vrijdag met de boot weer terug naar de haven en met de bus naar Guatemala. We hadden op dinsdag namelijk al gebeld om plekjes voor de bus te reserveren. Dat was ook wel gelukt, alleen werd ons even vrolijk verteld dat de bus niet reed die dag. En de dag erna ook niet. Normaal gesproken zou ik echt in paniek raken, maar op de één of andere manier was ik vrij rustig. Ik kon er toch niet veel aan veranderen. Was ik dan toch veranderd in die 3 maanden?

Uiteindelijk hebben we iets kunnen regelen en konden we er op een andere manier ook komen. Vraag alleen niet hoe...

Eerst met de taxi naar het busstation, vervolgens met de bus naar een ander station, daar met de taxi naar de grens, lopend door de grens, met een ander busje terug naar Flores en onderweg ook nog moeten wisselen van busje! Hele onderneming dus.. en ook nog eens een chickenbus moeten nemen, waarvan we dachten dat dat nooit meer hoefde. Nog maar eens het bewijs dat hier niets is wat het lijkt en dat je pas zeker bent als het al gebeurd is! Maar goed, we kwamen er!

Eenmaal weer in Flores een nachtbus genomen naar Guatemala-City en daarna nog een bus naar Xela. Zo'n 27 uur na vertrek vanuit Belize kwam ik pas weer aan in Xela. Helemaal gaar en verreisd dus. Maar goed dat ik geen last meer heb van wagenziekte zeg..

Dat weekend heb ik nog twee dagen in Xela doorgebracht, voordat ik op weg naar Nederland ging. Bij het appartement waar ik al die tijd gewoond heb, had Josan nog een afscheids-bbq geregeld. Echt heel erg leuk! En toen was het zover, mijn vertrek vanuit Guatemala. Ik heb nog 1 nacht in een hotel vlakbij het vliegveld geslapen om vervolgens om 05:00u de taxi naar het vliegveld te nemen. En daarna een terugreis die gelukkig helemaal goed is verlopen. En zoals jullie weten ben ik nu weer lekker thuis! Al met al veel gezien, gedaan en geleerd en een hele mooie ervaring op zak die ik nooit meer zal vergeten!

Maya-tempels in Tikal

Woensdag 11 april ging ik samen met Tessa en Ellen op reis naar het noorden van Guatemala om de Maya-tempels in Tikal te bekijken en vervolgens door te reizen naar Belize voor 8 dagen. Om 04:00u moesten we al aanwezig zijn bij de bus naar Guatemala-City (we gingen alleen nog met touringbussen, niet de chickenbus!). Pfff, 04:00u is vroeg als je de avond ervoor pas om 12:00u in bed ligt

Misschien zullen een aantal van jullie nudenken; 'waarom doe je dat dan ook?'. Nou, we wilden met de mensen die nog in Xela bleven een afscheidsdrankje doen, aangezien Tessa daar niet meer terug zou komen en ik ook nog maar voor 2 dagen en daarna zou vertrekken naar Nederland.

Dus moe de bus in. Daar nog een klein beetje geslapen, maar niet veel. De chauffeur reed niet echt prettig en remde elke keer plotseling en hard. Ook gasgeven was een opgave blijkbaar

De rit die normaal ongeveer 3,5u duurt, kostte hem een uur of 5. Rond 09:00u kwamen we dus aan in de hoofdstad om vervolgens om 10:00u alweer de volgende bus te nemen richting Flores. Deze rit duurde rond de 8,5 uur. Een hele zit dus. Gelukkig onderweg wel wat kunnen slapen. Op één moment zelfs zo goed dat ik niet in de gaten had dat we een stop hadden. Toen ik wakker werd en om me heen keek, was de bus leeg. Ik keek wel even raar op, maar was zo versuft dat ik ook niet de moeite nam om op te staan. Ellen zag vanuit het restaurant waar iedereen zat dat ik wakker was en kwam naar me toe. Ze zei dat we er al een kwartier stonden en nog maar een kwartier hadden. Volgens haar hadden ze geprobeerd me wakker te krijgen, maar lukte dat niet. Nou, dat noem ik nog eens uniek. Ik, die nooit in bussen en vliegtuigen kan slapen. Maar toch een teken dat ik echt moe was. Hoe kon dat ook anders?

Nadat ik snel wat had gedronken ging de reis weer verder en kwamen we rond 18:30u aan in Flores. Daar hadden we een hostel geboekt, tenminste dat dachten we

Bleek dat het dus niet zo was en we geen kamer hadden. Gezegd dat we zelfs een boekingsbevestiging hadden, maar degene die dat mailtje had gestuurd werkte er niet meer. En dan is het maar zo, volgens hen. Gelukkig hebben ze ter plaatse nog wel iets voor ons kunnen regelen. Ik de eerste nacht bij twee vreemden op de kamer en Tessa en Ellen samen bij weer iemand anders. En de tweede nacht zouden we dan de beloofde 3persoons kamer hebben. In eerste instantie moesten we meer betalen, maar de man van de receptie merkte ook wel dat we het daar niet mee eens waren. Uiteindelijk dus toch de originele prijs kunnen betalen, en dat mocht ook wel.

Op de tweede dag in Flores moesten we weer vroeg op (05:30u) omdat we met een georganiseerde trip naar Tikal mee zouden gaan. Aangezien het grootste gedeelte van de mensen in het hostel meegingen, scheelde het dat je niet de rest wakker maakte. Die moesten er ook uit. Daarna met een stuk of 12 mensen in een klein busje en met allemaal busjes achter elkaar op naar Tikal. Daar een tour met een gids gehad. En dat was echt geweldig!!!!

In Tikal bevinden zich allemaal Maya-tempels die al wel, niet of gedeeltelijk ontdekt zijn. Ze staan in een grote en bosrijke omgeving met veel flora en fauna. Echt een plaatje! En een magische omgeving om in rond te lopen, tenminste dat is mijn mening haha. Ik heb er in ieder geval van genoten. De gids vertelde alles heel levendig en met veel enthousiasme. Dat scheelt ook al heel veel. Op die manier brengt hij dat over naar de groep. Ik heb veel tempels en dieren gezien, zoals een toekan, tarantula, sprinkhanen, soort gordeldier en nog veel meer. Helaas waren we te laat om de dieren te zien ontwaken. Ze schijnen dan uit de tempels te komen. Maar desalniettemin was het een super mooie ervaring! Wat ook erg leuk was, was dat de gids ons op bepaalde punten in een kring zette. Dat moest precies daar. En dan begon hij te klappen en kon je het horen echoen. Maar alleen omdat wij in een cirkel stonden en op die manier het geluid konden weerkaatsen. Echt bijzonder!

De gids nam ons ook mee naar de tempels die we konden beklimmen. Vanaf de hoogste tempel konden we over het park heen kijken. De tempel torent namelijk boven de bomen uit. Vanaf dat punt had ik een prachtig uitzicht over de bomen en overige tempels. Ook kon ik de vogels horen fluiten! En wat heb ik dat gemist... datzelfde geluiddat ik normaal gesproken ook in de achtertuin kan horen! Heerlijk.. We hebben ongeveer tot 12:00u rond kunnen lopen en vervolgens gingen we weer terug naar het hostel, met heel wat foto's meer

's Middags hebben we de bus naar Belize voor de volgende dag geregeld en zijn we lekker rond gaan lopen. In de avond gingen we ergens langs het water eten (Floris is namelijk een eiland). Ook had ik aan de man van de receptie van het hostel gevraagd of we voor de volgende ochtend een taxi konden regelen. Daar zou hij voor zorgen. Ik vroeg hem of hij zeker wist dat hij 's ochtends al aanwezig zou zijn. Ja was het antwoord. Nou, rarara.......

De volgende morgen om 06:00u de wekker (de 3e dag zo vroeg, en dat noemt men vakantie

) en jullie snappen het al.. geen man te bekennen. Daarom met al onze spullen maar de straat op en een tuctuc zoeken. Wel een geprop met tassen op schoot, maar in ieder geval goedkoper dan een taxi. Had het toch nog voordelen... Om 06:50 waren we bijhet busje (ditmaal een kleine)en we vertrokken meteen aangezien er maar 4 mensen meegingen. Heerlijk allemaal een eigen bankje dus om onderuit te zakken en op naar Belize

Wordt vervolgd....

Trip naar Antigua

Zo mensen, daar ben ik weer. Ditmaal vanuit het koude Nederland

Al ben ik blij om weer thuis te zijn! Zoals ik in een eerder verhaal al had aangegeven, hebben jullie nog wat van mij tegoed. Namelijk een verhaal over de 5 dagen die ik tijdens Semana Santa in Antigua ben geweest. Dat is dus de week die daar aan Pasen wordt gewijd in tegenstelling tot 1e en 2e Paasdag zoals wij dat kennen. Ik vertrok op woensdag 4 april en kwam op zondag 8 april terug.

Woensdag 4 april

Rond 14:00u zouden we vertrekken vanuit Xela. We gingen met een groep van 16 personen, inclusief de gids. Op dat moment kwam er een hele donkere lucht aan en zagen we het al onweren in de verte. Aangezien onze spullen op het dak van het busje lagen, was ik bang dat mijn backpack nat zou regenen onderweg, en dus ook alles wat erin zat. Ik had een regenhoes voor mijn tas, maar de gids zei dat er nog plastic over de tassen zou gaan. Niet dus.... Hij was op een gegeven moment weg met de chauffeur en ik zei voor de grap tegen Ellen: 'ze zijn zeker nog plastic kopen voor over de tassen'. En ja, daar kwamen ze een winkel uitzetten met plastic in de handen. Daarna konden we vertrekken, maar je raadt het al.... Zonder het plastic op de tassen gedaan te hebben. Volgens de gids moest hij dat ergens anders nog pakken dus na 5 min. stopten we nog een keer en pakte hij opnieuw een stuk plastic. Maar weer ging hij gewoon in de bus zitten en reed hij weg. Nog steeds geen plastic dus. Eenmaal onderweg hield ik goed in de gaten of het niet al regende, want alles zat in mijn backpack en als mijn opladers e.d. nat zouden worden, was ik niet echt vrolijk geweest. Halverwege stopten we voor een sanitaire stop en daar deed de chauffeur het plastic over de tassen heen, EINDELIJK!!! Met een gerust hart het laatste deel van de reis gemaakt dus.

Om ong. 18:30u kwamen we aan in Antigua. We hebben de kamers verdeeld en daarna gingen we met z'n allen eten in het hostel. Nou ja, je kan je misschien voorstellen dat het niet al te vlot gaat als 16 mensen tegelijk eten bestellen. Het kwam er dus ook op neer dat we rond 20:30u aan het eten waren. Daarna nog even Antigua in gelopen en bij een restaurant een drankje gedaan. Allemaal best wel moe van de reis, dus besloten om terug te gaan naar het hostel en de 1^e avond lekker vroeg te gaan slapen. Nou ja, lekker.

Het bed was hard en dus niet echt comfortabel. Ook lag ik in één van de stapelbedden bovenin. Elke keer als ik me omdraaide hoorde je het bed keihard kraken. Dat was stilliggen dus, want ik was veel te bang de anderen wakker te maken. Niet echt een goede eerste nacht helaas!

Donderdag 5 april

Om een uur of 08:00 opgestaan, omdat we elke ochtend om 08:30u zouden ontbijten met z'n allen. Maar we kwamen er al snel achter dat we geen water hadden. Dat is toch wel erg zuur als er 5 personen op een kamer liggen die toch allemaal in ieder geval hun gezicht willen wassen en de wc door willen trekken.

Nou vergeet het maar.. daarom 's ochtends al met vreemde mensen overleg gehad over onze plastijden haha Ook wel weer grappig, maar niet echt waar ik op zat te wachten. Daarna wel een heerlijk ontbijt gehad om dit minpunt van het hostel weer een beetje te doen vergeten.

Vervolgens het centrum in gegaan om de beroemde tapijten te gaan bekijken. Dit zijn kunstwerken op de grond die gemaakt worden van allerlei kleuren zaagsel en die zo neer worden gelegd dat het net tapijten lijken. Ze gebruiken veel kleuren en maken heel veel patronen en figuren. Echt heel gaaf. En als de tapijten klaar zijn, komen er processies langs die eroverheen lopen om het weer te vernietigen. ZONDE!

Maar eigenlijk een beetje te vergelijken met het bloemencorso waar ik altijd actief aan meedoe, zoals de meesten van jullie wel weten. Ook hier werken we lange tijd (maanden) aan een wagen die vervolgens na het corso binnen een dag alweer gesloopt wordt. Kon me er dus wel enigszins iets bij voorstellen.

Deze dag 1 processie gezien en wat lijkt me dat zwaar. Tientallen mannen tillen beelden van Jezus op hun schouders en daarachter komen de vrouwen met Maria. Deze dragen ze kilometers lang door Antigua. Tussendoor wordt er gewisseld en dat moet ook wel, want dat is anders niet vol te houden. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik het minder indrukwekkend vond dan verwacht. Maar misschien kwam dat ook wel doordat ze met een half uur voorbij waren en er niet echt veel verschillende dingen te zien waren. Ze komen voorbij schuifelen waardoor je een half uur lang hetzelfde ziet. Maar goed, desalniettemin ben ik toch blij dat ik het meegemaakt heb.

's Avonds heb ik met ongeveer 7 anderen in een heel leuk restaurant gegeten waar live muziek gespeeld werd. Het eten was heerlijk!! Ook de sfeer was goed. Op de muur stonden allerlei schilderingen, echt heel knap gedaan. Daarna gingen we met een aantal mensen naar een kroeg, La Sala. Deze avond zou er live salsamuziek gespeeld worden. Daardoor was het na een tijdje wel heel druk binnen, maar ook wel weer leuk. En op een bepaald moment kwam er een man naar ons tafeltje toe om te vragen of hij z'n glas daar neer mocht zetten. Nou ja, prima. Maar verwacht dan niet dat we ook met je gaan praten. En dat negeren gaat mij heel goed af, zoals een aantal mensen zich prima voor kunnen stellen haha

Moest daarna ook wel lachen toen 2 anderen tegen me zeiden dat ze zo om mijn gezichtsuitdrukking hebben gelachen. Kan me er iets bij voorstellen. Toen het te druk werd, toch maar weer naar het hostel gegaan, omdat er niet echt ruimte meer was om te bewegen. Die nacht gelukkig al iets beter geslapen!

Vrijdag 6 april

Verrassend, GEEN water op de kamer deze ochtend. Maar wel weer een heerlijk ontbijt op: French toast. Een soort wentelteefjes, maar dan gefrituurd dit keer. Ook met kaneel toegevoegd en wat stroop. Echt te lekker en daarom nog een keer gegeten deze week! HEERLIJK!

Vervolgens ook deze dag begonnen met het bekijken van de tapijten die opnieuw gemaakt waren in de nacht. Ze werken er namelijk veel 's nachts aan. Het verschil met gisteren was echter dat ze nu niet van zaagsel gemaakt waren, maar grotendeels van allerlei bloemen. Weer wat anders dus. Daarna nog wat processies gezien, waarvan er één de kathedraal in het centrale park als startpunt had. We zagen de mannen en vrouwen de zware beelden dus de trappen aftillen, terwijl ze naar buiten kwamen lopen. Dit vond ik wel heel indrukwekkend om te zien.

Later in de middag ben ik met Ellen op pad gegaan voor een cadeautje voor Tessa. We zouden de week erna namelijk met zijn drieën op vakantie gaan naar Belize en tijdens die trip was de verjaardag van Tessa. Daarom wilden Ellen en ik hier alvast een leuk en origineel cadeau kopen. In het park dachten we dat het ons wel zou lukken, maar zoals jullie al eerder gelezen hebben; niets is hier wat het lijkt

We zagen een vrouwtje zitten die hele leuke armbandjes maakte met namen erin gemaakt. Dus, wij wilden een bandje voor Tessa kopen met haar naam erin. Zo gezegd, zo gedaan. Maar het begon op dat moment te regenen en wij hadden dus niet zoveel zin om erop te wachten. Aangezien we er de volgende dag ook nog zouden zijn, vroegen we of ze er dan weer zou zitten. Ja, dat zou ze. Nou, jullie voelen hem alweer aankomen.... Inderdaad, ze was er niet!!! Dus helaas, daar ging ons originele idee ... maar we hebben niet te lang getreurd en de volgende dag alsnog twee leuke andere dingen kunnen vinden gelukkig!

Zoals ik net al aangaf, begon het op een gegeven moment te regenen. Wij snel naar het hostel en naar de kamer. Waar ik al bang voor was toen we daar aankwamen op de eerste dag, was waarheid geworden. Het dak lekte. En wiens bed was inmiddels nat? JUIST! Ik was weer de (on)gelukkige..... en het stomme is dat ik het meteen al gezegd had. 'Als het gaat regenen, lekt het hier waarschijnlijk.' En ja dus. Daarom maar even droog beddengoed gevraagd en mijn matras laten drogen in de hoop dat het 's avonds al aardig opgedroogd zou zijn.

In de avond was de grootste processie van allemaal, maar eigenlijk had ik er niet zo heel veel zin in. Die andere overdag vond ik namelijk ook niet heel indrukwekkend. Toch gegaan en dat was maar goed ook. Deze keer was het echt super!!!!! We waren op aanraden van de gids vroeg voor de kathedraal gaan staan, omdat dit volgens hem de beste plek was. Nou, dat klopte. Omdat het donker was, hadden alle beelden lichtjes en stonden de mensen langs de kant met allemaal kaarsjes in hun handen. Wat een sfeer geeft dat! En toen het grootste beeld bij de kathedraal was, stopten ze. Daarna werd een lied gezongen en een gebed opgezegd. Ik moet toegeven dat ik daar met kippenvel naar stond te luisteren. Ik verstond er natuurlijk helemaal niets van

maar WOW wat een gevoel geeft dat als alle mensen om je heen tegelijk dat gebed mompelen. Daar sta je dan als nietig wezen tussen. Echt een super ervaring en de mooiste processie van de hele week! Helaas begon het opnieuw te regenen en ben ik snel naar het hostel terug gegaan voordat iedereen ging lopen en ik in de meute zou zitten.

Zaterdag 7 april

Vandaag om 06:00u vertrokken om de vulkaan Pacaja te beklimmen. Ik heb al eens eerder genoemd dat er bij deze vulkaan een kans zou bestaan om lava te zien. Helaas is dat niet gelukt maar het was wel echt een top ervaring!!! Na een klim van ongeveer 1u 45 min. kwamen we boven (met onderweg irritante mannetjes die je een lift te paard aanbieden en die gewoon achter je blijven lopen, ook al wil je niet). Eenmaal daar hadden we een geweldig uitzicht op andere vulkanen en de omliggende omgeving. Ook was er gesteente te zien van opgedroogd lava. Echt heel mooi! Ik kan het bijna niet uitleggen, daar heb ik echt foto's voor nodig. En die heb ik genoeg, want ik heb hele shoots gedaan haha

Na marshmallows geroosterd te hebben boven de hitte van de vulkaan, gingen we weer terug naar beneden, nog steeds genietend van de mooie omgeving. Beneden gekomen merkte ik dat ik toch best wel uitgeput was en was ik blij dat we meteen terug gingen naar het hostel.

's Middags heb ik lekker rustig aan gedaan en een beetje rond gelopen. In de avond zouden we bij een restaurant eten met een dakterras. Dit klonk geweldig natuurlijk. Helaas was het duur en betaalde je voor de sfeer en niet het eten. Dat was namelijk heel weinig... daarom daarna met het groepje nog ergens een lekker toetje gaan eten. Die was gelukkig wel de moeite waard!

Even daarna heeft de groep zich opgesplitst en ben ik met 4 anderen naar dezelfde plek gegaan als de tweede avond, La Sala. Dit keer was er geen live muziek en was het dus ook niet zo druk. Gewoon even lekker een drankje gedaan dus en toen naar bed. Inmiddels was m'n bed gelukkig redelijk opgedroogd. Snel het bed opgemaakt en erin gekropen.

Zondag 8 april

Vandaag de laatste dag in Antigua. Snel de meeste spullen vast ingepakt en om 10:00u nog naar een uitkijkpunt over Antigua gegaan. Ik val een beetje in herhaling, maar weer super mooi om te zien. Een mooi uitzicht over de stad met op de achtergrond 2 vulkanen. (Eén daarvan zagen we later nog uitbarsten!) Vervolgens door gelopen naar een oude ruïne. Hier een blik kunnen werpen op de binnenplaats en een trouwzaal. We hadden echter niet veel tijd, omdat we hadden afgesproken om met de rest van de groep naar de laatste processie te gaan kijken. Dit was in tegenstelling tot de andere dagen een hele vrolijke tocht. Ze lachten, er was muziek en confetti. Toch een welkome afwisseling na al die zware processies van de dagen ervoor. Daarna mijn spullen verder ingepakt en weer op naar mijn kamer in Xela!

Laatste week vrijwilligersproject

De laatste week op het schooltje was eigenlijk een hele rustige week. De kinderen hadden namelijk examenweek, waardoor ik geen activiteiten meer voor hoefde te bereiden.

Maandag

Op maandag zouden er eerst trainingspakken worden aangemeten bij de kinderen en vervolgens zouden we met zijn allen naar het sportveld gaan voor de sportexamens. Helaas begon het rond een uur of 15:15u keihard te regenen, waardoor het niet mogelijk was om alsnog te gaan sporten

Daarom zijn Britt, Elke en ik nog maar even in het schooltje gebleven om vervolgens zonder iets te doen weer naar huis terug te keren. Dat was wel heel jammer. Wat wel heel erg leuk was, was dat ik mijn camera had meegenomen om nog wat foto´s van mij en de kinderen te kunnen maken aangezien het mijn laatste week was. Op een gegeven moment heb ik mijn camera aan een van de kids gegeven en die ging foto´s maken. Ze zijn heel leuk geworden, maar die houden jullie dus nog tegoed.

Dinsdag

Omdat de kinderen vandaag examens moesten doen, konden wij daar als vrijwilligers niet echt bij helpen. Tenzij julliede reactieop de vraag: ¨Linda, wat is het antwoord?¨ helpen noemen?

Ik niet... Gelukkig was er voor ons iets anders te doen. Josan en de leraressen wilden namelijk graag dat de bureaus van de kinderen weer eens opnieuw geschilderd zouden worden. Dat was voor ons al vrijwilligers dus een mooie taak. Helemaal in kleding van andere mensen, omdat ik zelf geen oude kleren bij me had, ging ik aan de slag. Schuren, schilderen en lakken. Jaja, zelfs dat heb ik gedaan hier! Om ongeveer 17:00u waren we er voor die dag wel klaar mee en zijn we lekker naar huis gegaan. Niet echt met de kids gewerkt dus, maar wel een productieve dag gehad.

Woensdag

Normaal gesproken ging ik op woensdags nooit naar het schooltje, maar deze woensdag heb ik een uitzondering gemaakt. Ik zou namelijk op vrijdag al vrij zijn en als ik dan ook de woensdag niet zou gaan, zou ik 2 vrije dagen hebben. Daarom heb ik voor mezelf deze dagen omgeruild en ben ik woensdag wel gegaan. Net als dinsdag weer een aantal bureaus geschilderd, omdat we het anders nooit af zouden krijgen.

´s Avonds met Britt en Linda bij mij thuis bingokaarten gemaakt, omdat de kinderen de volgende dag een examen Engels moesten doen over kleuren en nummers die ze van ons geleerd hadden. Wij wilden naast het examen ook graag een spel met ze doen om het educatief en leuk te houden. Daarom voor bingo gekozen en in de avond als een gek zitten knippen, kleuren en nummers schrijven.. Pfoeh, was wel gaar daarna

Donderdag

Vandaag was mijn aller-, aller-, allerlaatste dag op het project

Ik ben samen met Josan en eenandere vrijwilligster meegereden naar de school. Het kwam mij goed uit dat we er vroeg waren, want ik wilde graag nog een aantal dingen doen. Ik moest mijn afscheidscadeaus voor de groepen nog inpakken en ´s ochtends had ik foto´s af laten drukken en wat materialen gekocht om een groot vel papier met mijn eigen foto´s als cadeau achter te laten. Natuurlijk waren er al kinderen aanwezig en kwam er van mijn plan om nog iets te doen, niets terecht haha.

Ze kwamen namelijk meteen naar me toe en grepen me vast. Ik mocht niet weggaan en ze wilden dat ik nog een week zou blijven. Dan moest ik desnoods maar een week minder gaan reizen. Echt zo schattig om te horen! En daarbij zei 1 van de kinderen dat ze al 6 jaar op school zat en nog nooit zo´n leuke vrijwilligster als ik had meegemaakt, en dat meende ze echt zei ze. Ik vond het heel tof om te horen en moest toch echt even slikken. Ik heb ze toen geprobeerd gerust te stellen, omdat er toch nog twee andere vrijwilligsters overblijven als ik weg ben. Maar, dat was niet hetzelfde zeiden ze. Ik ben uniek, blijf meestal rustigen ze konden heel erg met me lachen vonden ze. Nou, wat wilde ik nog meer horen??

Voor mij een teken dat ik mijn werk goed heb gedaan en dat ik de beste ben in 6 jaar is natuurlijk een compliment. Misschien zegt ze dit ook wel tegen de volgende, maar toch doet het op zo´n moment goed!!

Net voordat de lessen begonneneven aan Britt en Elke gevraagd of zij het goed vonden dat ik tijdens onze examens Engels mijn taken af zou maken en dat was ok. Ook tijdens de pauze heb ik er nog hard aan gewerkt en met de hulp van Britt de poster afgekregen gelukkig! En ik ben er zelf heel tevreden mee!

Na de examens heb ik samen met Britt de bingo gehouden en dat was hilarisch. Een aantal kinderen wist precies welke kleur en nummer we bedoelden, maar het grootste gedeelte wilde het toch in het Spaans horen. Dat deed ik op een gegeven moment dan maar om het tempo erin te houden en te zorgen dat de bingo in ieder geval goed ging. Nou, kan dat met kinderen niet echt, zo bleek ook hier.

Maar alles bij elkaar gezien, hebben ze goede oefeningen Engels gehad deze dag.

Nadat we met de laatste groep klaar waren, hebben we mijn afscheid gevierd. EN HOE! De kinderen gingen met z´n allen in een lokaal zitten op de bankjes die neer waren gezet. Ik moest voor de klas gaan staan. De meesten van jullie weten hoe vervelend ik het vind om voor een grote groep te staan en dat was hier niet anders haha. Maar, alles voor het goede doel

Ik kreeg eerst een speech te horen van de hoofdlerares waarin ze me bedankte voor al mijn werk op de school en waarin ze zei dat ik altijd terug mocht komen als ik wil. Vervolgens kreeg ik een soort bewijs van het werk dat ik daar gedaan heb, in de vorm van een oorkonde o.i.d. Ook een aantal kinderen hadden een woordje voorbereid en deden dit met veel zenuwen. Leuk om ze van een andere kant te zien, aangezien ze meestal wel hun mondje weten te gebruiken! Ook kreeg ik van Josan een grote ballon in de vorm van een hart met de woorden ERES ESPECIAL. (Voor de mensen die totaal geen Spaans kunnen: Jij bent bijzonder) Echt te leuk!

Daarna heb ik mijn afscheidscadeau aan de groepen gegeven. Dit waren verjaardagskalenders die door de kinderen zelf waren gemaakt. Ze wilden dit al langer op het schooltje hebben en dus leek het mij een leuk idee om dit als afscheidscadeau te geven. Ik had een week eerder van het donatiegeld namelijk al knutselmateriaal zoals stiften, stickers, glitters, papier, stempels e.d. gekocht om hiervoor te gebruiken. De kinderen hebben toen heel actief allemaal aan hun eigen A4tje gewerkt en versierd. Deze heb ik vervolgens van het geld netjes laten plastificeren, zodat ze de kalender jaren kunnen gebruiken. Ze waren er heel blij mee! Dus namens hen BEDANKT voor de donaties!

Vervolgens heb ik de poster met foto´s gegeven en de kinderen stormden er met z´n allen op af om te kijken of ze er zelf ook op stonden. Iedereen was er heel blij mee en ik kon met een tevreden gevoel terugkijken op de afgelopen 7 weken die ik daar gewerkt heb. Als laatste moesten de kinderen allemaal in een lange rij gaan staan en een voor een langs komen om een knuffel en een tekening of brief te geven als bedankje. Daar hadden ze dus allemaal aan gewerkt, terwijl ik niets gezien heb! TOF!

Evaluatie

Met al deze geweldige verrassingen heb ik het project heel goed af kunnen sluiten! Het was een hele bijzondere en leerzame ervaring! Mede dankzij jullie steun heb ik een aantal dingen kunnen kopen, zoals de tandenborstels en tandpasta. Daarnaast heb ik een aantal knutselmaterialen aangeschaft die ik daar achter gelaten heb, zoals de stempels en stiften. Verder kan ik jullie informeren dat het geld o.a. nog voor de volgende zaken is gebruikt:

• aankopen voor het verjaardagsfeest van de school (volgens mij had ik dit al bij de foto´s vermeld)
• huishoudelijke klusjes / aankopen, zoals een nieuwe buitenkraan, nieuwe hendel om het toilet door te spoelen, schroeven om een whiteboard op te hangen, nieuw stuk plafond, nieuwe scharnieren voor deuren, sleutels bij laten maken. En de meest bijzondere: het maken van een gebitsfoto van een van de kinderen. Die liep al geruime tijd met heel veel pijn en nu konden ze eindelijk zien wat er aan de hand was. Daar kreeg ik toch even tranen van in mijn ogen. En daar hebben jullie ook aan bijgedragen. Dank daarvoor!
• keukenmaterialen, zoals grote soeppan, schenkkan, bestek, pollepel e.d.
• tafelspelletjes die de kinderen in de pauze kunnen doen, zoals memorie, puzzel, bouwen met blokken e.d.

Er is nu ongeveer de helft van de donatie opgegaan aan deze aankopen. Het overige geld staat op de rekening van het schooltje en hier kan Josan aankopen van doen. Zij houdt mij dan op de hoogte, zodat ik in ieder geval weet wat er met de rest van het geld gebeurt. Zodra er nieuwe dingen zijn aangeschaft, horen jullie het alsnog. Ik hoop dat ze het geld in ieder geval nog even op de rekening laten staan. In augustus wordt het schooltje namelijk gesloopt en krijgen ze een nieuw gebouw. Ik denk dat ze het geld dan goed kunnen gebruiken en wil jullie nogmaals hartelijk bedanken voor jullie bijdrages!!!! Ik heb nu zelf met eigen ogen gezien dat ze alle hulp goed kunnen gebruiken!

Al met al een top ervaring die ik nooit meer zal vergeten!!

Xxx

Waterpark Xocomil

Op zondag 25 maart ben ik samen met Tessa, Elke en Britt naar het park Xocomil geweest. Een heerlijk waterpark met veel glijbanen(net als Tikibad in Duinrell, maar dan buiten) vlakbij Xela. Tenminste, vlakbij betekent hier ongeveer 1,5u reizen met de chickenbus, maar het was goed te doen. Het park ligt in dezelfde richting als waar ik toen naar het strand ben geweest, dus onderweg voelden we het al warmer worden. Wat vervelend!

Eenmaal bij het park aangekomen liep het zweet over onze rug na een warme rit in de bus en wilden we dus zo snel mogelijk een duik nemen in het water. Snel de kleertjes uit, kluisje zoeken en slippers/handdoek droppen. Daarna als eerste het golfslagbad in gelopen, maar damn wat was dat koud haha. Dat was eigenlijk wel wat we wilden, maar dan is het ineens zo´n groot verschil

De anderen hebben toch doorgezet, maar ik heb even gewacht. Ik had geen zin om drijfnat voor de volgende glijbaan te wachten en kou te lijden. Ja inmiddels zou dat gebeuren, aangezien de zon weer eens achter de wolken verdween. Iets wat hier volgens mij overal gebeurt waar ik verschijn... Maar goed, op naar de volgende sensatie dus. Een glijbaan waar we met z´n 4en in een band konden. Dat ging keihard en ik zat precies met mijn rug naar voren, waardoor ik niet kon zien welke kant we op gingen. En geloof me, als er dan ineens een bocht komt en je kunt niet zien dat je met band en al bijna uit de bocht vliegt, dan schrik je je rot

Al bedenk ik me nu dat het achteraf misschien maar beter was dat ik het niet aan zag komen haha. Al met al was het wel heel erg leuk om deze baan gedaan te hebben.

Vervolgens op naar de volgende glijbanen. We hebben er deze dag meerdere gedaan, maar het waren toch vooral glijbanen waarbij we met banden naar beneden moesten! Jullie kunnen je vast voorstellen dat we net weer even een stel kleine kinderen waren.. en ik hoor sommigen al denken: ¨waren¨? Ok, toegegeven, dat ben ik nog wel vaker

Maar het was leuk en daar gaat het om!

Op een gegeven moment ging ik met Tessa in een tweepersoonsband en werd ons door het mannetje van het park verteld dat we onze kont op moesten tillen tijdens het glijden. Prima, dan doen we dat. Hij had er alleen niet bijverteld dat we na een steile helling van de grond zouden komen en dan met de band weer terug zouden klappen op de grond, waardoor onze kont alsnog een klapper maakte, AU! Beetje een domper, maar wel een hele leuke attractie. Nadat we namelijk over de helling kwamen, ging de band op een andere helling en achteruit weer terug. Dat was toch wel lachen geblazen.

Ook hebben we nog even heerlijk in de ´lazy river´ rond gedobberd om daarna naar de laatste glijbanen te gaan, die we nog niet gedaan hadden. Er waren er ongeveer 6 die als slangen door elkaar liepen en natuurlijk wilden we het grootste gedeelte gedaan hebben. Daarom met Tessa 4 banen gedaan, voordat we het zat waren. Wel heel grappig.... toen we boven kwamen, stond er een medewerker van het park en die vroeg ons waar we vandaan kwamen. Toen we Nederland zeiden, vroeg hij meteen of er daar veel werk te vinden is..

Haha dus maar even snel gezegd dat dit niet het geval is. Stel je voor.....

Nadat we alle glijbanen uitgeprobeerd hadden zijn we nog terug gegaan naar de eerste die we met z´n 4en tegelijk konden doen. We kregen dit keer een nog grotere band die dus ook nog sneller uit de bocht lijkt te vliegen. Dat was dus weer genoeg adrenaline voor een zondag! En daarbij moet ik zeggen dat het ook tijd was om te gaan, omdat er in de verte hele donkere wolken aankwamen. Daarnaast hadden we ook al enige regendruppels gevoeld en leek het ons niet verstandig te blijven. We moesten natuurlijk nog naar huis met de bus. Onderweg ook nog regen gehad, waardoor iedereen de ramen dicht hield, helaas.

Eenmaal rond 17:00u terug in Xela was het weer wat beter en heb ik samen met Tessa en Britt nog een McFlurry gegeten in het park. Jaja, pas mn eerste hier! Al compenseer ik het met ijs van een andere keten, dat kan natuurlijk niet anders. Eenmaal een ijsmonster, altijd een ijsmonster

Tot zover mijn verslag van een enerverende zondag met de andere meiden!

Liefs en kus

Lago Atitlan

Hier eerst even een trieste mededeling... Ik heb namelijk in mijn vorige verhaal geschreven dat de foto´s ´uiteraard´ nog zouden volgen, maar dat ´uiteraard´ klopt niet. De foto´s die ik tot nu toe gemaakt heb, kan ik helaas niet meer plaatsen. Ik heb waarschijnlijk in het internetcafe een virus gekregen op zowel mijn usb-stick als mijn geheugenkaartjes van mijn camera. Die kan ik nu dus niet meer gebruiken..

Dit houdt in dat ik moet wachten met het plaatsen van de foto´s totdat ik in NL met deze materialen naar een expert geweest ben, in de hoop dat hij mijn foto´s kan redden. Zo niet, dan weten jullie vast dat ik niet vrolijk ben (om het zacht uit te drukken). Maar ik heb nog hoop, dus hopelijk houden jullie een hoop foto´s tegoed!!

Betekent ook dat jullie het voorlopig alleen met verhalen moeten doen

Hier de volgende dan maar....

Lago Atitlan

Het weekend na de markt in Chichicastenango ben ik met een groep van 10 anderen naar een groot meer hier in Guatemala geweest, Lago Atitlan. Het is een meer van 18 bij 12 km (volgens mijn reisgids) met allemaal kleine dorpjes, bergen en vulkanen erlangs. Echt super mooi!! Alleen een beetje lastig om een beeld te schetsen zonder foto´s

Maar goed, daar heb ik het nu niet meer over....

Op vrijdag vertrokken er al 8 personen naar Panajachel, een plaatsje aan het meer. Ik en 2 anderen moesten op vrijdag werken en konden dus nog niet mee. Wij zijn toen met zijn 3en op zaterdagochtend vertrokken. Na weerwat ´geweldige´ ritten in 3 chickenbussen (niet zo erg als de vorige keer dat moet ik eerlijk bekennen), kwamen we aan in Panajachel. Om 11:00u ´s ochtends en dan al heerlijk warm!

Na even contact gezocht te hebben met Tessa die er al sinds vrijdag was, zijn we op zoek gegaan naar het hotel. Eenmaal gevonden, hebben we eerst onze spullen op de slaapkamer van de anderen gelegd aangezien wij onze kamer nog niet in mochten. Daarna meteen maar even ingesmeerd, omdat we het plan hadden om met een bootje het meer op te gaan. En ja, ik smeer niet altijd maar ik weet wel dat het op het water hard gaat

Daarna zijn we op zoek gegaan naar een boot die ons naar San Pedro wilde brengen, een ander dorpje aan de overkant van het meer. Natuurlijk eerst veel moeten onderhandelen voor een priveboot, maar de prijs die wij wilden kwam er niet uit. Daarom met een publieke boot gegaan en eerst een paar andere dorpjes aangedaan. Daardoor zaten we langer op het water en dat vonden we geloof ik geen van allen heel erg.. Wie zou dat wel erg vinden met uitzicht over een supergroot meer met de op de achtergrond een vulkaan?

Eenmaal in San Pedro bij een hostel geluncht dat een zwembad had. Heerlijke spaghetti met zoete aardappelen gegeten. Klinkt misschien als een rare combinatie, maar was zeker lekker en eens wat anders! Daarna nog even door het dorpje gelopen en gezorgd dat we op tijd de boot weer terug konden nemen. Vanaf 4u gaan de bootjes naar zeggen niet meer en overnachten in een andere plaats als je al een hotel geregeld hebt, is natuurlijk niet echt slim

´s Avonds bij een restaurant gegeten met uitzicht op het meer.. nou ja, in het donker wordt dat lastig haha. Maar het was een heerlijke plek met een briesje, zoals jullie je wel in kunnen denken! Allemaal hebben we heel lekker gegeten en daarna zijn we ergens nog een drankje gaan doen. Vervolgens heeft de groep zich opgesplits... een aantal gingen naar het hotel en een aantal gingen nog even ergens wat drinken en dansen. Aangezien ik maar 1 avond daar was, koos ik voor het laatste. Het was een hele leuke en gezellige tent, maar ik vond het jammer dat de ´locals´ op een gegeven moment een beetje te vervelend werden. Tenminste, dat vond ik. Daarom niet lang daarna besloten om ook naar het hotel te gaan. En hoe doe je dat midden in de nacht? Precies, met een tuctuc. Haha echt te leuk voor woorden die dingen. Je betaalt ong. 50 cent per persoon en wordt veilig thuis gebracht! Blij dat ook nog even gedaan te hebben.

De volgende dag zijn we met zijn allen een broodje gaan halen bij een broodjeszaak en ik moet zeggen, nog geen 1x zo lekker ontbeten in mijn tijd hier! Daarna is de groep uiteen gegaan en deed ieder zijn eigen ding in kleine groepjes. Ik ben met Nele (een Belgisch meisje met wie ik op de kamer sliep) rond gaan lopen in de hoofdstraat van Panajachel. Allebei hebben we een typisch rokje met Guatemalteekse kleuren gekocht (klinkt misschien suf, maar ben er echt heel blij mee!!!!) en samen geluncht. Dan is het toch leuk als ook andere mensen pannenkoeken en daarna ijs kunnen waarderen, en dat ik niet de enige ben die dat waardeert

Voor de terugweg was er een shuttlebusje geregeld, zodat we niet nogmaals met de chickenbus hoefden. Die stond om 16:00u voor ons klaar en bracht ons heerlijk snel terug naar Xela. Die dag niet echt veel meer gedaan dan alleen maar rondlopen, maar toch was ik onwijs moe toen we terugkwamen. Daarom met een andere huisgenoot die ook mee was (ook Linda) nog samen gekookt en op de bank met het bord op schoot een film gekeken. HEERLIJK!(wat overigens niet de eerste en laatste keer was haha) Heerlijk zo´n eigen leventje, want thuis kan dat niet meer....

Zo, dat zit er weer op haha. Hoop in ieder geval een indruk te hebben kunnen geven van dit weekend. Er volgt in ieder geval nog een verhaal over het waterpark waar ik vorig weekend geweest ben en een verhaal over mijn afscheid op het schooltje! Ja mensen, ik heb nu namelijk echt vakantie!

Ik moet alleen even kijken wanneer ik dat ga schrijven, want ik ga a.s. woensdag voor 5 dagen met een groep naar Antigua om o.a. de processies te bekijken die daar gehouden worden voor Semana Santa. Dat is deze week en staat in het teken van Pasen. Er wordt gezegd dat in Antigua de grootste en mooiste processies van heel Centraal-Amerika zijn, dus dat moet ik dan toch wel zien natuurlijk.. en op zaterdag gaan we een hele actieve vulkaan beklimmen met de kans om lava te zien!! GAAF!! Hopen dat dit lukt dus, maar dat horen jullie wel..

Als ik dan op zondag terugkom, ga ik de woensdag daarna naar Tikal en 8 dagen naar Belize samen met Tessa en Ellen. Heerlijk nog even een strandvakantie ervan maken dus... ik ga mijn best doen alles nog te vertellen, maar als ik er niet de tijd voor kan vinden, doe ik dit natuurlijk nog als ik weer in NL ben. Weten jullie voor nu in ieder geval wat er nog op mijn planning staat!!

Tot de volgende keer!!! Dikke kus X

Chichicastenango

Daar ben ik weer met een verhaal over een uitstapje dat ik in een weekend heb gedaan!

Chichicastenango

Op zondag is in Chichicastenango de befaamde markt. Als je hier naartoe gaat, dan schijn je dit op zondag te moeten doen. En als toerist doen we dat dan maar braaf

Ik ging samen met 5 anderen. We moesten een chickenbus nemen, dat zijn oude Amerikaanse schoolbussen, maar dan helemaal in allerlei kleuren geschilderd. Dat op zich is al een hele belevenis zeg Wat rijden die chauffeurs als gekken hier. Het zijn allemaal hele scherpe bochten op de weg naar Chichi en die nemen ze dan met ong. 70 km per uur. Ja, ik heb het aangedurfd om op zijn km.teller te kijken haha. Misschien had ik dat beter niet kunnen doen, maar dat is pas achteraf.

Nou denken jullie misschien, dat is toch zo erg nog niet. Nou, dan moet je je ook even bedenken dat wanneer wij zouden zeggen dat de bus vol is, ze hier vinden dat er nog wel 20 mensen bij kunnen. Dus daar zaten we met zijn 3en op bankjes die normaal voor 2 bedoeld zijn. Dus dan raakt de buitenste persoon van de ene stoel de buitenste persoon van de andere stoel al aan. En dan in het gangpad moesten er ook nog eens mensen tussen. Lekker benauwd dus.... het is maar wat je lekker noemt.

Daarom blij dat we na ong. 2,5u uit konden stappen en in Chichi waren.

En toeristen, die zijn er! Nog geen een keer eerder zoveel blanken op dezelfde plek gezien

Ik begrijp het wel, want ik vond het ook echt leuk om daar geweest te zijn. Je moet het zien als een hele grote braderie die door allerlei straatjes loopt, waar ze van alles verkopen. Maar voornamelijk souvenirs e.d., zoals maskers, kleden, tshirts, sieraden e.d. Je wordt ook meteen in het Engels (good price, good price!!) of zelfs Frans aangesproken, omdat het toerisme er bij ons vanaf druipt. En dan net doen of je geen Engels spreekt haha. Dat kan ik wel We zagen er trouwens ook echt uit als toeristen met onze rugzakken op onze buik.. maar ja, liever voor schut lopen dan dat mijn tas leeggeroofd wordt op mijn rug!!

Zelf niets gekocht, maar ik vond het heel leuk om rond te kijken. Ik was wel bijna mijn camera kwijt geweest aangezien een klein jongetje hem uit mijn handen wilde pakken! Hoe brutaal.. Ik heb dan ook even mijn liefste gezicht getrokken, zoals sommigen van jullie wel in kunnen beelden

toen liep hij maar door haha. Voor de mensen die er ook geweest zijn, die weten dat er een kerk centraal in de markt staat waar geofferd wordt. Mooi om te zien, maar wat een stank die rook haha. Voor de mensen die het niet kennen, dat doen ze om te offeren.

Daar een tijdje rond gelopen en nog even wat gegeten met zijn allen. Daarna een rechtstreekse bus terug gezocht, zoals op de heenweg. We hadden een chauffeur gevonden die zei rechtstreeks te gaan. Dit hebben we voor de zekerheid nog even 5x gecheckt, want je weet hier maar nooit. Nee zei hij, de bus ging echt rechtstreeks naar Xela. Wat kun je dan nog meer doen dan hem geloven? Dat hadden we alleen beter niet kunnen doen, want ons vermoeden werd waarheid. De bus ging helemaal niet naar Xela!!!!!! Vanuit zijn standpunt begrijp ik het, want hij had weer 6 mensen op de bus die toch moeten betalen voor een klein stukje. Maar dat hij gelogen heeft, daar kan ik niet tegen!!! GRRRR... haha maar hoort erbij.

Onderweg dus toch over moeten stappen op een andere bus die WEL naar Xela ging. En weer een chauffeur die niet kan rijden, maar dat is hier normaal geloof ik. Met dat in mijn achterhoofd dus ook maar niet net van tevoren gegeten, want je weet maar nooit onderweg

Weer tussen allemaal mensen gepropt tijdens een rit van 2,5u. Ondanks dat het hier zo goedkoop is (ong. 2,5 a 3 euro voor een rit van 2,5u uur) waardeer ik het openbaar vervoer in NL des te meer. Al mogen de prijzen daar wel iets naar beneden, maar dat terzijde. Na de dollemansrit weer veilig in Xela aangekomen en al met al een gezellige dag gehad met ons groepje.

Ik houd het voor nu alleen bij het verhaal, maar uiteraard volgen er weer foto´s! Veel plezier met lezen alvast.

Dikke kus aan allemaal